Ontdek Middelburg

Posted on 13 mei 2022 by Silvia Koning - Lindeboom

Ontdek Middelburg en beleef tijdloze ervaringen. Kunst hoort bij ons net zoals de liefde voor onze omgevingen. Waarom zijn schilders en kunstenaars zo belangrijk tijdens uw bezoek aan een Historische stad zoals Middelburg? Zij zijn gewoon een toonbeeld van wijsheid en beschaving. Met Kunst als mecenaat. Kunst hoort bij ons net zoals de liefde voor onze omgevingen.

Waar ook ter wereld mensen samenkomen, ontmoeten kunst en design elkaar. Reizen door tijdloze zones van creaties brengt je brein weer tot leven, klaar om tot de verbeelding te spreken.

Een uniek schaakspel, handbeschilderde oesters, vintage meubilair en meubelaccessoires illustreren de creativiteit van just an ordinary woman.

De decoraties spelen met vormen en veranderen alledaagse voorwerpen in veelvouden van anders leren kijken door kunst. De wereld van Silva Koning zweeft tussen verbeelding en realiteit, verrijkt met culturele referenties en artistieke toespelingen.

Daarom is een Truus van Gogh object niet alleen iets om te bezitten, het is een reminder om te leven in het nu en nooit op te geven in tijden dat het soms even minder gaat. Kijken door geïnspireerd worden.

Tod’s ask me to leave a Mark

Kunst & cultuur komen voort uit de mens en zijn daarom in welke vorm dan ook een representatie van de mens. Het zet ons aan het denken, over onszelf en over onze samenleving. Waarom maken kunstenaars kunst? Waarom doen ze wat ze doen, voor wie en waarom? Interessante vraag toch? Kunst leert je anders kijken naar precies hetzelfde. Het draagt bij aan een beter sociaal milieu, betere omgangsvormen tussen mensen en beter begrip tussen elkaars culturen en werkomgeving.

Tips make you move… het is maar hoe je kijkt

Geld verbrassen kun je overal, maar wie leert om van oude materialen kunst te maken, besteed aandacht aan het ambachtelijke, de kracht van de mens, het circulaire leven, het midden en kleinbedrijf, het milieu, literatuur en de architectuur. Zo blijft renaissance door een vleugje Middelburg in Italië en vice versa met elkaar verbonden. Hoe toevalligheden elkaar kunnen treffen!!

Federico ‘s eerste vrouw Gentile Brancaleoni, blijkt onvruchtbaar. Ze zwelt op door extreem oedeem ( vanwege een haperend lymfesysteem of hartfalen). Dat bleek een no go. Op 38 jarige leeftijd huwt hij Battista Sforza, een nichtje van de Hertog van Milaan. Schrik niet.. ze was pas 14 jaar oud maar zeer ontwikkeld. Ze leest Grieks en Latijn, heet gasten welkom met fraaie speeches. Ze baarde 9 dochters waarvan er 3 al snel overlijden na de geboorte. Uiteindelijk komt er toch de langverwachte zoon… Guidobaldo. Haar fragile lichaam na zoveel zwangerschappen was niet bestand tegen een longontsteking. Federico besluit niet meer te trouwen en besluit tijd te steken in zijn droom.. Het hertogdom omvormen tot een toonbeeld van schoonheid en beschaving. Het fortuin dat hij verdiende zette hij in om kunstenaars naar het Hof van Urbino te trekken. Zijn vlaggenschip is dan ook Palazzo Ducale. Door het deel van het paleis open te stellen voor burgers laat Federico zien dat hij een ware “vader des vaderschap “is .. met oog voor de noden van zijn onderdanen. Op 60 jarige leeftijd overlijdt Federico door hevige koorts. ( bron Ronald Kuipers).

Op 7 juni 2022 is het precies 600 jaar geleden dat Federico da Montefeltro “Het licht van Italië” ter wereld kwam. Hij besefte na jaren van vechten dat zijn reputatie als krijgsheer succesvol en rechtvaardig is en meer waard is dan het zwaarste kanon. De lijfarts van Federico da Montefeltro was Paulus van Middelburch… en ja hoe kan het …. Geboren in Middelburg. In 1479 ondernam Paulus van Middelburg een reis naar de Abruzzen en bij zijn terugkeer naar Padua bezocht hij Urbino. Hij werd aldaar met veel eer ontvangen door Federico da Montefeltro. Om zijn dankbaarheid te uiten aan Montefeltro berekende Van Middelburg een prognosticonvoor het jaar 1480. Hij werd vervolgens lijfarts van Da Montefeltre en ook diens astroloog. Dankzij hem werd hij benoemd tot abt van de abdij van San Christoforo.Wie eenmaal in Middelburg of Urbino is geweest weet meer dan de eerste de beste diplomaat.

Wat Federico da Montefeltro en TruusvanGogh echt met elkaar gemeen hebben, daar schrijven we later nog wel een keer extra over. Wat ze voor nu zeker met elkaar gemeen hebben is hun liefde voor medemenselijkheid. Met berekening, slimheid en met inzet van het oog voor detail en psychologie verrassen zij keer op keer de mens. Lichamelijk ongemak is een contante factor in hun leven evenals vechten voor hun broodwinning. Italië en Nederland hebben dan ook gemeen dat ze vaak last hebben van diverse buikpijndossiers. Veel kwetsbare mensen krijgen te maken met knellende en/of slechte wetgeving en daar doen wij iets mee. Je gaat hun werk ook pas zien als je het doorhebt. Ze werken via een aanpak met andere ogen.

Een vleugje Italië bij B&B Montancourt Middelburg

Ik, Silvia Koning alias TruusvanGogh ben een strijdbare vrijdenker die voor mijn opvattingen durft uit te komen. Ik strijd voor de Gelijkewetbehandeling en ontwikkelingskansen voor alle kinderen, ben een verbindende schakel tussen de in 1998 afgeschafte AAW wet en huidige Ministerie van SocialeZaken en Werkgelegenheid. Na 1998 kwam vrijdenken door een valsspelende overheid die tijdens het spel de spelregels veranderde, vanwege de hedendaagse graaicultuur van bestuurders die steeds meer buikpijn dossiers creëren. De essentie van vrijdenken en humanisme getuigt van het besef van de verbondenheid van alle mensen als wezens die zich zo normaal en harmonieus mogelijk moeten kunnen ontplooien onder eigen regie. Voorts is erkenning van de mensheid als hoogste eenheid binnen onze rechtstaat.

**Geloof in jezelf Photo Lokale Oostkerk**

“Wie in vrijheid wil blijven leven moet de feiten onder ogen zien ” ben eerlijk tegen jezelf en doe iets voor elkaar.

Diverse traumatische ervaringen hebben Montefeltro en TruusvanGogh geleert dat ze slechts op één persoon kunnen vertrouwen en dat is: zichzelf. Silvia droomt ervan de koningin van de oesters te worden, vanwege een baken van wijsheid en beschaving in een steeds onrechtvaardiger Nederland.

Als je ook fan bent van Italiaanse en Nederlandse kunst kom dan eens naar Middelburg en ontdek de kracht van kunst, muziek en cultuur. Slapen in het huis van geschiedschrijver Pieter de la Rue en TruusvanGogh.

Welkom in mijn huis 1596 aan de Rouaansekaai kaai in Middelburg archief dbnl.org

2 juli 2023 |Expositie SILVIA KONING in de OOSTKERK Thema BRAIN REGAIN EEJ*

Een vleugje Italie in Middelburg

Posted on 11 juli 2021 by Silvia Koning - Lindeboom

Beantwoorden

Hoe het toeval samenkomt door Straatfotografie via Urbino & Montancourt Middelburg.

Montancourt – Het huis van de Feeën

Aan de Rouaansekaai in Middelburg staat een huis dat meer draagt dan steen en geschiedenis.

Montancourt ademt verhalen van koopakten en bloedlijnen, maar ook van fluisterende stemmen die zich niet in archieven laten vangen.

De feeën wonen hier: erfdochters, dochters zonder naam in de registers, vrouwen die onzichtbaar meeschreven aan de akten.

Hun aanwezigheid maakt Montancourt tot meer dan een rijksmonument.

Het is een huis waar het zichtbare en het onzichtbare elkaar raken: waar macht en magie, bezit en verbeelding, door de eeuwen heen met elkaar verweven zijn.

Welkom in geschiedschrijvers huis Montancourt

Piero della Francesca vereeuwigde de hertog van Urbino en zijn vrouw in de vijftiende eeuw op een prachtig dubbelportret. Je kunt dit kunstwerkje tegenwoordig bewonderen in de Galleria degli Uffizi in Florence, maar ook in de hal van Bed & Breakfast Montancourt in Middelburg, waar een prachtige fotoreproductie op groot formaat hangt.

Lees en deel hier het verhaal

https://ciaotutti.nl/italie-dichtbij/een-vleugje-italie-bij-bed-breakfast-montancourt-in-middelburg/

Saskia logeerde een nachtje bij deze B&B en ontdekte dankzij straatfotograaf & spiegelreflexkunstenaar Silvia Koning, die samen met haar man Wim de B&B runt, welke band Middelburg onderhoudt met Urbino en Rome.

Federico da Montefeltro
Federico da Montefeltro werd in 1422 geboren, als buitenechtelijke zoon van hertog Guidantonio da Montefeltro. Ondanks het feit dat Guidantonio ook een zoon binnen zijn huwelijk wist te verwekken, wees hij Federico aan als zijn opvolger als condottiere.

Een taak die Federico op het lijf geschreven was; hij werd een van de beste legeraanvoerders van zijn tijd. Hij vocht onder meer in opdracht van de machtige familie Sforza uit Milaan, die zijn successen met klinkende munt beloonde.

Federico toonde zijn rijkdom graag. Hij liet in Urbino het prachtige Palazzo Ducale bouwen, waar hij onder meer zijn enorme collectie boeken en zijn steeds groter wordende verzameling kunst onderbracht.

Ook liet hij zich zelf vereeuwigen. In 1465 vroeg hij aan hofschilder Piero della Francesca of hij een portret van hem wilde maken; iets wat in die tijd alleen was weggelegd voor de rijkste edellieden.

Federico staat er en profil op, wat in die tijd vrij ongewoon was. Als je weet dat Federico zijn rechteroog zou hebben verloren tijdens een van de gevechten waarin hij verwikkeld raakte, dan begrijp je wel waarom hij alleen met deze zijde van zijn gezicht vereeuwigd wilde worden…

Aan zijn kromme neus – ooit gebroken tijdens een andere veldslag – kon Piero della Francesca helaas echter weinig doen en ook Federico’s onderkin is duidelijk aanwezig.

Battista Sforza
Federico’s tweede vrouw, Battista Sforza, ziet er heel wat aantrekkelijker uit, al is ze lijkbleek. Dit zou een verwijzing kunnen zijn naar het feit dat Piero della Francesca het portret pas na haar dood schilderde, omdat Federico een blijvend aandenken aan zijn grote liefde wenste.

Battista kijkt de hertog recht in de ogen. Haar portret biedt veel details om uren naar te kijken, van de schitterende juwelen tot het landschap op de achtergrond.

Dat lukt overigens bij B&B Montancourt in Middelburg beter dan in de Galleria degli Uffizi. Niet alleen omdat je daar dichterbij mag komen, maar ook omdat Silvia de portretten zorgvuldig heeft gefotografeerd en vervolgens heeft uitvergroot.

Deugdelijke miniaturen
Wat maar weinig mensen weten, is dat ook de achterzijde van beide portretten beschilderd zijn. Achter op Federico’s portret zie je de hertog, gekroond door de overwinning, in een triomfwagen. De achterzijde van Battista’s portret wordt getrokken door twee eenhoorns, die symbool staan voor kuisheid.

Van Urbino naar Florence
De portretten vormden oorspronkelijk waarschijnlijk een tweeluik, dat te bewonderen was voor de gasten van het Palazzo Ducale in Urbino.

In de zeventiende eeuw nam de laatste nazaat van Federico het dubbelportret als onderdeel van haar bruidsschat mee naar Florence, waar ze met een van de leden van de familie De’ Medici in het huwelijk zou treden. Uiteindelijk belandde het in de Galleria degli Uffizi, waar je het tot op de dag van vandaag kunt bewonderen.

Van Middelburg naar Urbino
Nu jullie het verhaal achter dit dubbelportret kennen, is het tijd om de link tussen Middelburg en de hertog van Urbino te onthullen. Deze band is er dankzij Paulus van Middelburg, die rond 1445 in Middelburg werd geboren.

Hij studeerde onder meer theologie en wiskunde in Leuven en geneeskunde aan de universiteit van Padova, voor hij terugkeerde naar zijn geboortestad om als priester en docent aan de slag te gaan.

Lang bleef hij niet; het buitenland trok. Eerst aanvaardde hij een baan als docent aan de universiteit van Leuven, maar toen hij in 1479 het verzoek kreeg om zich als docent aan de universiteit van Padova te verbinden, trok hij verder zuidwaarts.

Hij was een begenadigd docent voor zijn studenten, maar hij verdiepte zich zelf ook elke dag opnieuw in de astronomie. Hij ontmoette allerlei bekende geleerden op dit vlak en is zelfs medeverantwoordelijk voor de aanpassing van de Juliaanse naar de Gregoriaanse kalender. Hij zou hierover regelmatig per brief van gedachten hebben gewisseld met Copernicus, maar pas vijftig jaar na zijn dood werd de kalender definitief herzien.

Hij reisde regelmatig door de Italiaanse laars. Tijdens een eerste bezoek aan Urbino werd hij hoffelijk ontvangen door de hertog van Urbino, de eerder genoemde Federico da Montefeltro.

Paulus keerde daarna regelmatig terug naar Urbino. Hij zou onder anderen Rafaël hebben gekend, de beroemdste inwoner die Urbino ooit heeft voortgebracht. Ook werd hij benoemd tot lijfarts voor de hertog van Urbino – een bijzondere prestatie voor een Middelburger, zeker in die tijd!

Het is bijzonder dat deze man ruim vijfhonderd jaar geleden zorgde voor een historische band tussen Middelburg en Urbino – en dat Silvia tijdens een bezoek aan het Palazzo Ducale in Urbino per toeval op deze relatie tussen Zeeland en Le Marche stuitte.

Helaas is er weinig meer over deze Paulus bekend dan we hierboven al noemden en zijn er in Middelburg geen sporen meer van hem terug te vinden. Gelukkig heeft Silvia er bij B&B Montancourt wel voor gezorgd dat de hertogen van Urbino hier voortleven, met hun warme welkom voor alle nieuwe gasten.

In de tuinkamer hielden ze beiden ook een toeziend oogje op Saskia’s ontbijt, dankzij de krukjes waar Silvia ze ook op vereeuwigde.

Ook elders duiken overigens mooie Italiaanse details op, meestal gemaakt door Silvia, die ontzettend creatief is, met een prachtig oog voor detail. Het zal je bij B&B Montancourt dan ook aan niets ontbreken, alsof je even te gast bent aan het hertogelijke hof van weleer.

De Franse naam is overigens een verwijzing naar een vroegere bewoner van het pand, de geschiedschrijver Pieter de la Rue. Hij noteerde ooit: Mon temps court, de tijd vliegt. Dat doet hij inderdaad, ook tijdens ons bliksembezoek aan Middelburg, maar we komen snel nog een keer terug om onder toeziend oog van Federico da Montefeltro en Battista Sforza langer van B&B Montancourt en van Middelburg te genieten.

Wil je ook logeren bij Bed & Breakfast Montancourt, het huis van geschiedschrijver Pieter de la Rue en TruusvanGogh?

Geschiedschrijver Pieter de la Rue – portret Zeeuws Archief

Je vindt deze B&B aan de Rouaansekaai 21 in Middelburg. Op de website van Montancourt vind je meer informatie, maar je kunt Silvia en haar man Wim ook altijd mailen via w.koning@me.com of bel naar Wim Koning +31 6 53 56 39 63.

Van Urbino naar Rome
Ook voor Paulus van Middelburg stond de tijd niet stil. Hij bleef uiteindelijk niet aan het hof van Urbino. Op 30 juli 1494 werd hij benoemd tot bisschop van Fossombrone en dat bleef hij tot zijn – onverwachte – dood op 13 december 1534.

Hij was op dat moment op verzoek van de toenmalige paus, Paulus III, op bezoek in Rome, waar hij werd begraven in de Santa Maria dell’Anima, net als de enige Nederlandse paus die het Vaticaan heeft gekend, Adrianus VI, die afkomstig was uit Utrecht en ruim tien jaar voor Paulus van Middelburg was overleden, in 1523. Als we volgende keer in Rome zijn, gaan we in deze kerk op zoek naar het graf van deze ‘Italiaanse Middelburger’!

Nog meer Italiaanse sfeer in Middelburg
We hadden geluk met de zon, die ons tijdens onze nét vierentwintig uur in Middelburg bijna de hele tijd goed gezind was. Daardoor ziet de abdijeruit als de Florentijnse kloostertuin waar Saskia tijdens haar studie in Florence altijd haar huiswerk maakte, zeker in het zacht gefilterde avondlicht.

De parapluutjes in de Reigerstraat doen denken aan de hemel van parapluutjes die we ooit in Pisogne zagen, aan het Lago d’Iseo.

We vinden ook een aantal echt Italiaanse invloeden in deze Zeeuwse stad. Allereerst prijken onder de voormalige graanbeurs op het Damplein een paar inscripties van moderne Italiaanse kunstenaars:

Het blijkt dat dit stukje stad op initiatief van beeldhouwer Marinus Boezem is omgetoverd tot een Podio del Mondo per l’Arte, een werelds kunstpodium met een Italiaanse naam.

Mede dankzij de VOC is Middelburg altijd al een internationale stad geweest. Tijdens een Stegentocht – een wandeling door de meest bijzondere steegjes van de stad – vertelt stadsgids Hans je meer over de historie van Middelburg. Daarbij komt af en toe een Italiaanse noot voorbij.

Zo is Paulus van Middelburg niet de enige astroloog die met Middelburg verbonden is. Niemand minder dan Galileo Galilei zou zijn astrologische ontdekkingen niet hebben kunnen doen zonder het ‘opstapje’ van de Middelburgse brillenmaker en lenzenslijper Hans Lipperhey. Gids Hans vertelt je precies hoe dat zit – en ook hoe dit weer verband houdt met het bekendste nummer van Queen…

Tijdens de rondleiding hielden wij het bij een echte Zeeuwse bolus, maar als je de steegjeswandeling Italiaanser wil maken, kun je ook een Stegentocht boeken met na afloop een wijnproeverij of een pizza. Op Stegentocht.nl vind je alle details, maar je kunt ook contact met Hans opnemen via info@stegentochtenmiddelburg.nlof via 00316-25484576.

In plaats van een pizza schoven wij aan bij La Piccola Italia (Damplein 46), voor een zomerse spaghetti alle vongole op het terras. Voor het toetje wandelden we naar IJssalon Ciao (Lange Delft 99), die we eerder op de dag al hadden gezien en waar we alleen al vanwege de naam natuurlijk echt even moesten proeven…

Mocht je langer dan één dag in Middelburg blijven, dan tipt Silvia van B&B Montancourt ook nog Il Senso (Lammerensteeg 5), Silvy’s Gusti e Sapori (met een trattoria aan de Stationsstraat 24 en een pizzeria aan de Lange Noordstraat 6) en Il Pranzo (Lange Delft 125). Op vrijdag en zaterdag kun je ook een goed glas Italiaanse wijn proeven bij Wijnhandel De Moriaan (Damplein 27).

Print dit artikel of sla het op als pfd

CiaoTutti.nl

Logeren in historisch erfgoed in Middelburg

Posted on 3 maart 2019 by Silvia Koning - Lindeboom

Zoek je inspiratie voor een verassende stedentrip? Ontdek Middelburg. Een fijne gezellige stad met de vele steegjes, legendes, kunstenaars, muzikanten en musea.

Montancourt Middelburg is “de parel” onder de Bed & Breakfast lokatie’s in Nederland. Montancourt is een huis waar je ziel tot rust komt. Let op: We zijn geen hotel of boutique hotel. We zijn een woonhuis met drie unieke grote kamers.

Waarom een overnachting bij B&B Montancourt Middelburg zo interessant is?

Een overnachting bij Montancourt Middelburg is geen neutrale handeling van rust en toerisme — het is een rituele verplaatsing naar een ruimte die, bewust of onbewust, de vrouw als drager van betekenis en maker van erfgoed erkent.

In een tijd waarin bestuursrecht en fiscale wetgeving de vrouw als zelfstandig handelend rechtssubject nog steeds onvoldoende herkennen, biedt een plek als Montancourt een alternatief decor voor herstel en representatie.

Erfgoedverslag volgens het Faro-verdrag

“Cultureel erfgoed graaf je niet op — het ademt in jou.”

Erfgoed is geen verzameling oude stenen of objecten die we toevallig vinden. Het leeft in ons lichaam, in ons geheugen, in de verhalen die we vertellen en de rituelen die we herhalen.

In mijn werk zoek ik naar de ontmoetingsplek tussen verleden en heden. Niet door op te graven, maar door te ademen. Niet door te bezitten, maar door te delen. Want erfgoed zit niet in de grond, maar in je bloed.

De beelden in deze collage zijn ankerpunten in die reis: een open deur die uitnodigt, kunstwerken die fluisteren, havens en tuinen die ademen. Ze vertellen dat wat je bent, ouder is dan wat je vindt — dat onze identiteit geworteld is in generaties vóór ons.

Cultureel erfgoed is geen vondst, maar een geboorte. We dragen het verleden met ons mee, of we willen of niet. In elke ontmoeting, in elk verhaal, in elke blik wordt dat erfgoed opnieuw geboren.

Daarom zeg ik: je draagt het verleden, je hoeft het niet te zoeken.

Je hoeft alleen maar de sleutel te vinden naar de plek waar het in jou woont.

Hier in dit huis woonde de familie de la Rue – de vrouwen en moeders bleven onzichtbaar maar het portret van Pieter de la Rue is wel te zien in het Rijksmuseum Amsterdam

Portret van Pieter de la Rue

George Kockers (vermeld op object), 1802

Portret ten halven lijve van Pieter de la Rue, thesaurier en voorzitter van het college van kleine zaken te Middelburg. De la Rue heeft zijn linkerhand in de jas gestoken en draagt een pruik en een sjaal. Aan de muur op de achtergrond hangt een familiewapen. Onder de afbeelding een plaquette met een zevenregelige tekst en daarboven een gekroond wapen met de Nederlandse leeuw.

Montancourt is meer dan een bed & breakfast. Het is een levend kabinet van verhalen, symboliek en zelfbevestiging. De zorgvuldig samengestelde objecten en het interieur getuigen van een aandacht voor detail en geschiedenis die vrouwen doorgaans zélf met zich meedragen — maar zelden terugvinden in formele systemen. In Montancourt wordt het vrouwelijke niet geadministreerd, maar gevierd.

Uit in Middelburg

https://www.instagram.com/reel/DMPasZTo8FV/?igsh=MXNqbnJhbTNjbzJ1YQ==

De ruimtes nodigen uit tot bezinning, creativiteit en zelfherinnering. Als kunstenaar, denker of erfgoeddrager ben je er niet te gast, maar thuiskomend in een ruimte waar het vrouwelijke eigenaarschap over lichaam, arbeid en taal voelbaar is — zelfs al wordt het juridisch nog onvoldoende erkend.

Montancourt raakt aan de kern van het project “Moeder de vrouw”: het oerbeeld van de vrouw als bron van leven, het vermogen tot transformatie en artistieke expressie, en het bewustzijn van een vergeten rechtsorde waarin het lichaam, het recht en het ritueel samenkomen.

In een samenleving die administratieve waarheid vaak verwart met existentiële realiteit, is een overnachting bij Montancourt een daad van herinnering en positionering. Niet als toerist, maar als vrouwelijk bestuurder van je eigen leven en geschiedenis.

Een huis vol historische waarde en verhalen.

Silvia Koning Lindeboom : De Handelaar van Cultureel Erfgoed en Tijd

In de schaduw van eeuwenoude bomen, binnen de onzichtbare grenzen van het Kroondomein, woont een vrouw die met elke penseelstreek en elk handelsgebaar de tijd naar haar hand zet. Silvia Koning Lindeboom, een naam als een stamboom van geschiedenis en ambitie, is niet zomaar een handelaar, ze is een verzamelaar van betekenis, een kunstenaar van erfgoed, en bovenal een proudmom die haar nalatenschap verweeft met de draden van het koninkrijk.

Geboren met een onmiskenbare creatieve geest, leerde Silvia al vroeg dat ware handel niet draait om koop en verkoop, maar om de overdracht van waarde, identiteit en symboliek. Waar anderen enkel objecten zagen, zag zij de sporen van het verleden, de echo’s van een tijdperk, de vingerafdrukken van de makers die voor haar kwamen.

Als erfgoedkunstenaar schilderde ze niet alleen met pigment, maar met ook met haar eigen DNA, geschiedenis en oude wetboeken. Ze herschiep vergeten modellen in nieuwe vormen, gaf hen kleur, betekenis, en een plek in de moderne tijd. Elk werk een brug tussen het verleden en de toekomst. Haar atelier werd een plek waar tijd vloeibaar werd, waar koninklijk erfgoed zich vermengde met persoonlijke verhalen.

Haar naam, verbonden met het Kroondomein, was geen toeval. Haar huwelijk binnen deze historische lijnen maakte haar geen koningin op een troon, maar een meester van handel en erfgoed. Silvia begreep dat koningschap niet draait om macht, maar om behoud, visie en de kunst van geven en nemen. Net als een vorst kende ze de waarde van diplomatie, onderhandeling en het juiste moment om te investeren niet alleen in goederen, maar in mensen, ideeën en nalatenschap.

Als moeder was ze de hoedster van een nieuw soort erfgoed , geen kastelen en landgoederen, maar een erfenis van zelfstandigheid en autonomie. Haar dochters, Emma en Laura, groeiden op met het besef dat koninklijk bloed niet alleen door aderen stroomt, maar ook door daden wordt bepaald. Ze leerden dat ware rijkdom niet in goud ligt, maar in kennis, in moed, en in de vrijheid om te creëeren.

Zo blijft Silvia Koning Lindeboom handelen in tijd, kunst en erfgoed, als een moderne schakel tussen het oude en het nieuwe. Niet als een vrouw van gisteren, niet als een vrouw van morgen, maar als een vrouw die weet dat het nu de enige echte valuta van het leven is.

En in dat nu tussen de verf, de handel en de verhalen werd ze niet alleen een naam binnen het Kroondomein, maar een tijdloos symbool van een vrouw en trotse gehuwde moeder die tevens haar eigen waarde bepaalt.

Verhalen met een tag Wij zijn de stad

Bij B&B Montancourt Middelburg hebben we na 2020 een aantal maatregelen getroffen met als doel verspreiding van virussen binnen onze accommodatie te voorkomen. We willen iedereen ten alle tijde een fijn verblijf bieden.

Het ontbijt brengen wij op de kamer of serveren wij het bij mooi weer in onze prachtige stadstuin.

Middelburg, de stad van historie, belofte en Vrijheid

De Zeeuwse hoofdstad Middelburg heeft een rijke geschiedenis en was een van de belangrijkste steden van Nederland tijdens de hoogtijdagen van de VOC.

De Abdij van Middelburg is sinds de middeleeuwen het machtscentrum van Zeeland en het stadhuis staat alom bekend als een van de fraaiste stadhuizen in ons land. Middelburg is mede beroemd geworden dankzij de film, Michiel de Ruyter.

Op de lokatielijst van de film stond ook de rood-witte deur van de Kuiperspoort. Een prachtige deur in een poort aan de Rouaansekaai, die de grens is tussen nu en toen. Knusse pakhuizen met hijsbalken en kelderluiken waar vroeger de kuipers leefden die de vaten maakten voor de scheepsvaart en nu is omgetoverd tot liefdevolle woningen. Het oudste straatje waar de tijd nog even stil blijkt te staan. Bed & Breakfast Montancourt is gelegen naast de Kuiperspoort.

Waarom logeren in historisch erfgoed?

Wie een kamer boekt in rijksmonument Montancourt kan rekenen op een bijzondere belevenis.

Het hele jaar door ontvangen we gasten uit binnen en buitenland die we bekend maken met een huis vol prachtige historie, het huis van geschiedschrijver Pieter de la Rue, het huis van de familie Geluk en sinds 3 april 2019 het huis van de Familie Koning. Kom de stad en de prachtige omgeving op U zelve beleven.